JAVA - ΕΝΟΤΗΤΑ 3 - Variables and Integer Data Types




Ο κύριος λόγος που χρησιμοποιούμε όχι μόνο την Java αλλά και οποιαδήποτε γλώσσα προγραμματισμού, είναι να μπορούμε να εκτελούμε αριθμητικές πράξεις πολύ γρήγορα. 


Για να μπορέσουμε να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα πρέπει πρωτίστως να περάσουμε στην Java κατά κάποιο τρόπο τις τιμές που θέλουμε να συμπεριληφθούν στις πράξεις και δευτερευόντως να ορίσουμε την μαθηματική φόρμουλα στην οποία θα λάβουν μέρος οι αριθμοί. Για να μπορέσουμε να ορίσουμε τιμές μέσα σε ένα πρόγραμμα Java, έχουμε δημιουργήσει την έννοια της μεταβλητής (variable).

Η γενική μορφή ορισμού μιας μεταβλητής είναι: type var-name; όπου type είναι το είδος της τιμής (integer, boolean, float, κτλ) που μπορεί να δεχτεί η μεταβλητή ενώ το var-name είναι το πως θα ονομάσουμε την μεταβλητή μας. Φυσικά έχουμε την δυνατότητα να αρχικοποιήσουμε την μεταβλητή μας με κάποια τιμή ασχέτως αν αργότερα κατά την εκτέλεση της εφαρμογή μας η μεταβλητή μπορεί να δεχτεί διαφορετική τιμή. Η γενικότερη φόρμουλα για να ορίσουμε αρχική τιμή είναι: type var = value;

Πριν δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, πρέπει να αναλύσουμε λίγο περισσότερο την έννοια του type. Τα data types στην Java είναι πολύ σημαντικά γιατί πολύ απλά η Java θεωρείται strongly typed γλώσσα προγραμματισμού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει αρχικά να ορίσουμε τις μεταβλητές και το τι τιμές θα δέχονται πριν ακόμα τις καλέσουμε μέσα στην εφαρμογή μας.

Η Java αποτελείται από δύο μεγάλες κατηγορίες data types: εκείνες των αντικειμένων και εκείνες των μη αντικειμένων. Στη σημερινή ενότητα, και σε μερικές ακόμη στο μέλλον, θα ασχοληθούμε με την κατηγορία των μη-αντικειμένων data types που αλλιώς ονομάζονται primitive. Συνολικά έχουμε οκτών διαφορετικά είδη primitive data types όπως δείχνει και ο πιο κάτω πίνακας.

 

Type
Meaning
boolean true / false
byte 8 bit integer
char character
double Double precision floating point
float Single precision floating point
int Integer
long Long integer
short Short integer

Ας μιλήσουμε λοιπόν στην σημερινή ενότητα για τους Integer αριθμούς και κατά συνέπεια τις μεταβλητές που ορίζονται σαν int data type.

Όπως βλέπουμε και από τον πιο πάνω πίνακα, υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη integer data types τα οποία είναι: byte, short, int, και long. Η διαφορά τους είναι στο εύρος των ακεραίων αριθμών που μπορεί το κάθε data type να καλύψει μια και αυτή τους η ικανότητα προέρχεται από τον αριθμό των bits που χρησιμοποιούν.



Type Bits Range
byte 8 -128 to 127
short 16 -32,768 to 32,767
int 32 -2,147,483, 648 to 2,147,483,647
long
64
-9,223,372,036,854,775,808 to 9,223,372,036,854,775,807

Ο πιο σύνηθες integer type είναι το int. Μεταβλητές που ορίζονται σαν είδος int συχνά χρησιμοποιούνται σε control loops, σαν index σε πίνακες και γενικότερα για γενικής χρήσεως μαθηματικές πράξεις. Ας δούμε όμως ένα απλό παράδειγμα.



Ας δούμε γραμμή προς γραμμή αυτό το απλό πρόγραμμα. Δεν θα αναφερθούμε όμως στο πως δημιουργείται ένα project, μια κλάση και τι σκοπό έχει η main μέθοδο μέσα στην κλάση. Για αυτή την θεωρία μπορείτε να αναφερθείτε στις 2 πρώτες ενότητες.

Το πρόγραμμα μας λοιπόν ξεκινάει με το να ορίσει μια μεταβλητή με το όνομα number1. Η συγκεκριμένη μεταβλητή θα δέχεται μόνο integer αριθμούς και της αναθέτουμε εξ αρχής τον αριθμό 5. Το ίδιο ισχύει και για την μεταβλητή number2.

Η μεταβλητή sum εξ αρχής δεν αρχικοποιείται με κάποια τιμή. Αλλά λίγο αργότερα στο πρόγραμμα μας ορίζουμε πως η τιμή της sum θα προέλθει από την πρόσθεση των τιμών τις οποίες περιέχουν οι μεταβλητές number1 και number2. Το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι ένας integer αριθμός γιατί έχουμε ορίσει πως η μεταβλητή sum περιμένει να λάβει integer τιμές.

Στο αποτέλεσμα συνδυάζουμε το μήνυμα “The Sum of the two numbers is “ με την τιμή που περιέχει η μεταβλητή sum. Εδώ το σύμβολο της πρόσθεσης δεν ισχύει σαν πρόσθεση αλλά σαν τελεστής που απλά “κολλάει” τους δύο όρους τον ένα δίπλα στον άλλον. Ο λόγος είναι απλός: δεν είναι δυνατή η πράξη της πρόσθεσης μεταξύ μιας string πρότασης (String ονομάζουμε περισσότερους από δυο χαρακτήρες μαζί) και ενός αριθμού. Οπότε η println βλέπει πως ο πρώτος όρος του τελεστή + είναι String (λέξεις δηλαδή) οπότε αγνοεί την πρόσθεση και πάει και “κολλάει” όλους τους όρους που ακολουθούν τον έναν μετά τον άλλον. Εδώ απλά έχουμε μόνο μια μεταβλητή που ακολουθεί. Επειδή έχουμε αυτό το concatenation όπως το ονομάζουμε για αυτό και αφήνουμε ένα κενό ανάμεσα στο τέλος του String και τα quotes (is: “).

Τέλος με τα διπλά // μπορούμε να ορίσουμε σχόλια σε μια γραμμή και με το συνδυασμό /* και */ μπορούμε να έχουμε πολλαπλές γραμμές σαν σχόλια.

Μιχάλης Κασάπογλου










Archive

Contact Form

Send